Państwa V4+4 brały udział w 33 programach transgranicznych oraz w 5 programach transnarodowych i wszystkich programach międzyregionalnych.
22 programy były oparte o granice wewnętrzne Unii Europejskiej, natomiast 11 programów wdrażano wzdłuż granic zewnętrznych wraz z Białorusią, Ukrainą, Rosją, Macedonią, Mołdawią, Serbią i Turcją. Państwem, które wzięło udział aż 4 w programach transnarodowych była Słowenia, którą jednocześnie cechują najwyższe środki na współpracę terytorialną per capita w całej Europie.
Programy współpracy transgranicznej objęły łącznie 67% powierzchni państw V4+4, zamieszkiwanej przez 60% ich populacji. Kraje w różnym stopniu uczestniczyły w programach współpracy transgranicznej, co wynikało z ich wielkości oraz liczby sąsiadów - objęły np. całość Słowacji oraz niewiele ponad połowę powierzchni Rumunii.
We wszystkich państwach V4+4 mieszkańcy są bardziej świadomi istnienia programów Europejskiej Współpracy Terytorialnej niż w przypadku mieszkańców krajów UE-15. Zjawisko to jest obserwowane zarówno na poziomie danych krajów, jak i poszczególnych pograniczy. Różnice w tym zakresie były niekiedy bardzo duże – przykładowo dla programu Czechy-Bawaria sięgały one aż 27 punktów procentowych. Może to świadczyć o tym, że zmiany wywołane przez programy współpracy transgranicznej były bardziej dostrzegalne po stronie obszarów słabiej rozwiniętych.
W części państw, zwłaszcza Europy Wschodniej programy współpracy transgranicznej dały możliwość zdobywania pierwszych lub cementowania krótkich relacji z partnerami zagranicznymi, które mogą zaowocować w przyszłości bardziej zaawansowanymi przedsięwzięciami. Konieczne jest jednak także zwiększenie aktywności instytucji państw V4+4 na polu transnarodowym oraz międzyregionalnym.
[1] Wyjątkiem jest program Południowy Bałtyk, w którym świadomość istnienia programu była wyższa po stronie polskiej niż szwedzkiej, duńskiej i niemieckiej.